29 december 2018
Ik verheug me elke dag weer over de aanstaande maaltijd, dat is thuis al altijd een feest, maar tijdens mijn/onze reizen zeker ook. Op reis hoef je niets te doen, geen boodschappen, geen gekokerel, ofschoon ik daar erg van hou, en geen afwas. En het is op reis altijd weer de vraag, wat gaan we eten en waar? Het is elke keer weer een verrassing en die pakt bijna altijd goed uit, als je tenminste een neus hebt voor de goede plekjes en niet te bang en kieskeurig bent aangelegd. Maar er zijn ook van die keren dat je al van te voren weet waar je gaat eten.
Toen ik zo’n vijftien jaar geleden voor het eerst in Waingapu was, kwam ik bij toeval ’s avonds in de haven terecht en heb daar toen een van de lekkerste visjes ooit gegeten. Dat voorval staat sindsdien in mijn geheugen gegrift. Nu ik na zoveel jaar weer terug ben, moest ik zowel gisteren als vandaag terug naar diezelfde haven. De receptioniste van het hotel begrijpt het niet. “Maar meneer, in het restaurant kunt u toch ook vis eten?”. Maar ik weet wel beter, en zij waarschijnlijk ook, zo lekker als in de haven krijg je het nergens. Dus achter op de brommer van de security – mijn chauffeur heeft ’s avonds vrijaf na zo’n hele dag rijden – begeef ik me naar de pelabuhan. En daar heb ik me twee avonden op rij tegoed gedaan aan de lekkerste vis die je je maar voor kunt stellen.
Elk visje wordt hier met liefde en aandacht bereid. Eerst gezouten en gepeperd en dan tijdens de verschillende stadia van het bereidingsproces met twee verschillende boemboes bestreken. En dat doen ze hier al tientallen jaren, 7 dagen in de week, elke avond opnieuw. En dat moet je nou net hebben, want dan weten ze wat ze doen! Vooraf ‘terong krispy’, een hele schaal vol in dun beslag gefrituurde reepjes aubergine, je weet niet wat je proeft zo lekker, daar kan menig tempura Japanner nog wat van leren. En daarna de vis. Vanavond was dat een ‘tanggiri’, de lekkerste die ze hebben, paling enak, dus daar gaan we voor, rijst erbij, in stukjes gesneden ketimoen, sojasaus met pepers, sambal Sumba en niet te vergeten de onmisbare verse kemangi blaadjes. Ik drentel om de kok heen, tot mijn vis klaar is, en dan, mmmmm, smullen maar. Het is jammer dat je via Facebook nog niet kunt ruiken en proeven. Het is zo lekker dat je zelfs een glaasje wijn niet mist. Alleen al voor de vis in de haven van Waingapu moet je naar Sumba reizen!
Wilt u ook genieten van de heerlijke vis in de haven van Waingapu? Dan stel ik of een van mijn collega’s graag een rondreis naar Sumba voor u samen, waarbij een bezoek aan de haven van Waingapu uiteraard niet mag ontbreken. Een voorbeeldreis kunt u alvast bekijken door op de onderstaande knop te klikken.
Voorbeeldrondreis ‘Authentiek Sumba’ »
Groeten, Henk
