28 oktober 2020
Van de grote eilanden in Indonesië is Sulawesi, het voormalige Celebes, toch wel een van de meest grillig gevormde als je het op een landkaart ziet. Er wordt soms een vergelijking gemaakt met de vorm van een zeester of de bloembladen van een orchidee, want het eiland bestaat eigenlijk uit 4 ‘hoofdarmen’, die naar iedere kant honderden kilometers uitstrekken. Het is een enorm eiland, dat van zuidwest naar noordoost zo’n 2000 kilometer meet, ofwel zo’n beetje de afstand van Amsterdam naar Rome! Sulawesi heeft mij vanwege deze geografische kenmerken altijd al geïntrigeerd, want ondanks dat het zo uitgestrekt en vreemd gevormd is, hoor je er doorgaans niet zo heel veel over en komen er ook nog niet zo veel toeristen. Tijd voor een ontdekkingstocht dus!
Mijn reis begint in Makassar, de hoofdstad van het zuiden en ook wel bekend als Ujung Pandang. Ten tijde van de VOC was dit al een belangrijke haven en het Fort Rotterdam dicht bij de kustlijn is hier nog een stille getuige van. Ook vandaag de dag is deze veste nog goed intact en ik verbaas me tijdens een wandeling over de binnenplaats over dit stukje ‘Holland’ in de tropen. Direct buiten het fort begint het hedendaagse Indonesië weer en eet ik in de avond bij een van de talloze kleine stalletjes een bordje met bakbanaan, een lekkernij waar deze stad bekend om staat. Morgen begin ik aan de eerste lange rit van de reis, ik heb zo’n 5 uur voor de boeg richting de strandplaats Bira.
Een echt bountystrand zoals je je dat in je dromen voorstelt, waar vind je dat nog? Nou, op Sulawesi vind je dat in Bira. Deze kustplaats bestaat uit een serie van stranden die zo spierwit zijn dat het in het zonlicht pijn doet aan je ogen, met een zee voor de kust die nog helderder en warmer is dan zwembadwater. De stranden worden met palmen omzoomd en enkelen van deze palmbomen hangen scheef over het strand. Het is het perfecte cliché van een tropische ansichtkaart, maar betere cliché’s zijn er niet. Ik breng hier de dag door met schelpen zoeken en snorkelen, want veel meer kun en wil je hier ook niet doen!
Mijn reis wordt vervolgd met een rit van zo’n 6 uur naar het noorden, richting Sengkang. Ik rij hier het laagland in en de aanwezigheid van water in het landschap wordt steeds prominenter. We kruisen en doorkruizen met de auto diverse rivieren en aan weerskanten van de weg zijn er steeds vaker meertjes en kanalen te zien. Ook opvallend zijn de aparte palmyra-palmen, die boven de uitgestrekte rijstvelden uittorenen. In het mooie licht van de namiddag maak ik een tochtje per longtailboot over het 350 km2 grote Tempe meer en ook hier wordt het uitgestrekte moeraslandschap en het zicht op de horizon enkel onderbroken door de vele palmyra-palmen. Wat een unieke plek!
Ik verlaat met de auto langzamerhand het laagland en vervolg mijn reis door Sulawesi richting de hooglanden van Tana Toraja, ofwel “het Land van de Bergvolkeren”. De bewoners van dit gebied leven nog volgens een eeuwenoud geloofssysteem waarbij de dood een belangrijke rol speelt. De begrafenisceremonies zijn fascinerend, mystiek en kleurrijk, maar in Westerse ogen ook vrij luguber. Vaak worden er tientallen buffels en varkens geofferd, dit zou de overgang van het aardse leven naar het paradijs vergemakkelijken. Het is zeker niet voor iedereen, maar het bijwonen van dit ritueel heeft op mij een diepe indruk achter gelaten. Alle gasten zijn in traditionele Toraja-kleding uitgedost en de muziek en luidruchtige voordrachten gallen voortdurend uit de speakers. Het is misschien wel de meest indrukwekkende culturele gebeurtenis die ik ooit in Indonesië heb meegemaakt!
“Getting there is half the fun”! De afstanden in Sulawesi zijn weliswaar groot, maar het landschap is prachtig en iedere rit is eigenlijk ook een excursie. De reis vanaf Tana Toraja via het Posomeer naar Tanjung Karang duurt twee lange dagen en gaat door het hart van Sulawesi. Onderweg bedwing je bergpassen begroeid met dichte jungle, rij je door kleine kustdorpjes en langs uitgestrekte rijst-, cacao- en palmolieplantages. In de namiddag maakt de afwisseling van een laagstaande zon en hoge, donkere onweerswolken het landschap alleen maar mooier. Raampje naar beneden, de airco uit en puur genieten van de geuren en kleuren van Indonesië!
De rustpunten tijdens deze dagen zijn heerlijk en de lange ritten vergeet je al snel. Het prachtige Posomeer is een van de helderste meren van Indonesië en hoewel de accommodatie aan de rand van het meer eenvoudig is, kom je hier volledig tot rust en kun je er enkele dagen heerlijk vertoeven. Op de planning staat niet veel meer dan het uitgebreid ontbijten op het terrasje voor mijn bungalow, een boek lezen, een wandelingetje maken naar de lokale waterval en daarna afkoelen met een stukje zwemmen in het meer.
Ook in Tanjung Karang, oftewel de ‘koraal kaap’, kom ik even lekker tot rust. Ik ben hier aan de westkust van Sulawesi en deze plek leent zich uitstekend voor een snorkel- of duikavontuur. Vlak voor de kust is het al goed snorkelen boven kleurrijke koraalriffen en grote scholen vissen. In deze omgeving vind je maar weinig goede accommodaties, op het prachtig gelegen Prince John Dive Resort na. Vanaf mijn comfortabele bungalow gelegen op de heuvel, kijk ik hier heel mooi uit over zee en zie ik ook de hoge bergen van het vaste land in de verte liggen. Morgen vlieg ik alweer naar het noorden voor de laatste week van mijn reis, dus ik geniet er nog even met volle teugen van.
Zorg dat je een raamplaats bemachtigt als je naar Manado, de hoofdstad van Noord Sulawesi vliegt! Vanuit de lucht heb je namelijk al prachtig uitzicht op al het moois dat dit deel van Indonesië te bieden heeft; actieve vulkanen, dichte jungle en een kustlijn met kleine eilandjes en uitgestrekte koraalriffen. Eenmaal op de grond ontdek ik onder andere de markt van Tomohon, de kleine spookdiertjes van het Tangkoko National Park en de fruit- en bloemenplantages van de Minahasa hooglanden. Maar sommige van de grootste ontdekkingen liggen hier misschien wel onder de waterspiegel. Er zijn namelijk maar weinig plekken in de wereld die zich kunnen meten met de onderwaterpracht van de eilandengroep Bunaken. Het is vanaf de haven van Manado maar een half uurtje per speedboat en ik geniet tijdens dit tochtje van opspringende dolfijnen in de verte en het uitzicht op het kleine vulkaaneiland Manado Tua.
Ik verblijf op Bunaken in een klein en goed resortje, dat ook een duikschool heeft. De kustlijn van het eiland Bunaken zelf bestaat voor een groot deel uit mangrovebossen, dus verwacht hier geen lange brede stranden. Maar een aantal kleine strandjes is er zeker wel en deze heb je vaak ook helemaal voor jezelf. Om de waanzinnig mooie koraalriffen te bereiken zul je een stukje moeten zwemmen, want de zogeheten ‘drop-offs’ beginnen pas waar het zeegras ophoudt en dit is op veel plekken toch al snel zo’n 100 meter uit de kust. Als je niet zo’n sterke zwemmer bent, kun je natuurlijk ook met gemak een lokaal bootje boeken waarmee je in een halve of hele dag langs de beste plekken gaat. Van de kleinste zeeslakken tot de grootste papegaaivissen, het is hier één groot kleurenpalet. En houd af en toe ook een oogje op de donkerblauwe diepte, wie weet glijdt er wel een mantarog voorbij… Ik prijs mijzelf gelukkig met al dit moois en besluit mijn reis met de conclusie dat Sulawesi een diepe indruk heeft achtergelaten en ik hier zeker nog eens terug wil komen!
Ben je enthousiast geworden en wil je ook de uithoeken van het fascinerende Sulawesi ontdekken? Voor inspiratie kun je op de link hieronder klikken en onze voorbeeldreizen naar Sulawesi bekijken. Neem gerust contact met ons op en vraag om advies over deze prachtige bestemming!
